Er daður saklaust fyrirbæri ?

Þetta er alveg ótrúlega fyndin frétt,   þegar að svona gerist í alvörunni er eins og ýktasta dæmið verði að raunveruleika og allt fari í bál og brand,   Það finnst mér alveg með ólíkindum hvað mikið hefur verið gert út á daður og það sem því fylgir undanfarin ár, ég man þá tíð þegar ég var ungur og sakleysið sem fylgdi því að vera að stíga í vænginn hjá hinu kyninu, var álitið fallegt og ógleymanlegt, og hin fyrstu kynni voru mikilvæg þeim sem áttu í hlut.  En nei, í dag ertu búinn að daðra kannski sakleysislega í korter, og allt í einu áttar þú þig á því að hinn aðilinn er búinn að stúdera daður í tíma og ótíma,  viðkomandi er búinn að lesa margar bækur og tímarit, fara á námsskeið og æfa sig heima til þess að ná fullkomnum tökum á listinni.  Allt í einu í miðjum rómantískum samræðum þar sem allt virðist ganga eins og í draumi að þú ert ekkert nema tilraun eða æfingartæki hjá einhverju dýri sem ætlar að vinna þig í þesum leik,  og éta þig eftir á......

Ég ætla ekki að segja börnunum mínum að daður sé eitthvað til þess að leika sér að, ætli ég vari þau ekki frekar við því,     vonandi verða þau ástfanginn á eðlilegann og heilbrigðann hátt, og geta geymt minninguna með sér.

Endilega segið mér hvernig æft og undirbúið daður geti verið heilbrigt á einhvern hátt, nema um tvo týnda og veika einstaklinga sé að ræða og ég skal reyna svara því eftri mínu besta viti. 

Daður á netinu endar með skilnaði

Athugasemdir

[Garún, 21.9.2007 kl. 21:52]

Ég er sammála Bjarnþór.  Daður var einu sinni skemmtilegur undanfari einhvers miklu skemmtilegra.  En nú er þetta orðin íþrótt sem maður er orðin meðtakandi í án þess að hafa langað til þess.  Reyndar er nú ekki mikið daðrað við mig, fólki finnst litli dvergurinn allt of mikið krútt til að daðra við.  En hvað um það, ég vil ekki daðra, ég vil elska og hef fundið þann sem ég elska og ætla að vanda mig við það næstu áratugina.

[Halldór Sigurðsson, 23.9.2007 kl. 13:35]

Daður er að eiga visa kort og þá gullkortið